Week 6 in Kenia

Een nieuwe week. De eerste week dat ik ben begonnen in het ziekenhuis in gede. Maandag heb ik eerst even bij helen gezeten (die is verpleegkundige, maar voornamelijk vroedvrouw) en daar even mee gepraat. Die heeft me ook geintroduceert bij de verpleegkundige die werkt in het kamertje waar de wonden worden verzorgd en de injecties worden gegeven. Daar heb ik meegelopen en waar ik kon meegeholpen. Natuurlijk gaat het wel wat anders als in nederland. De verbandmaterialen zijn heel erg basic. Ik heb ook een catheter verwijderd. Rond 1 uur ben ik even naar het weeshuis gegaan om te kijken of de manager er was. Die was er niet, dus maar wat geholpen met de kinderen te wassen na de lunch en in bed te helpen. Rond 3 uur kwam everlyne samen met de nieuwe nederlandse vrijwilligster die ook in beachview slaapt. Ik ben, nadat we even hebben zitten praten, mee gegaan met everlyne om weer een bezoek te brengen aan de kliniek in timboni voor mijn oren, omdat het nog heel veel pijn deed. Daar bleek dat de anti biotica niet echt heel veel effect had gehad, en ik kreeg een prik met antibiotica. Dit hielp gelukkig wel wat beter. Dinsdag heb ik besloten om een dagje rust te houden vanwege mijn oren. Want maandag eerst in het ziekenhuis (schreeuwende baby's) en daarna in het weeshuis (gillende kinderen) en alle geluiden van buiten deed wel behoorlijk pijn aan mijn horen. Dus dinsdag niet heel erg veel gedaan, vooral uitgerust.

Woensdag ben ik weer naar het gede gegaan en een leuke dag beleefd. Veel kunnen doen. Ik heb zo goed als zelfstandig een aantal wonden kunnen verzorgen een prik gegeven en aanwezig kunnen zijn bij een chirurgische ingreep. Dat is dus ook heel anders dan in nederland. Het is geen probleem dat je er met een aantal mensen zonder mondkapjes of wat dan ook omheen staat. De materialen shieten ook hier weer tekort. En de plek waar de ingreep plaatsvond was oo de kamer waar de bevallingen plaatsvinden. Heel primitief dus. Maar een behoorlijke ervaring, want die vrouw had een abces ter groote van een tennisbal (misschien nog wel groter) die verwijderd werd.

Donderdag was ook een bijzondere dag, want toen ben ik mee geweest naar een outreach. Ze gingen daar gratis mensen testen op HIV. Met z'n 5en in de tuk tuk gepropt op weg naar de locatie. Dit bleek een gebouwtje te zijn die als een soort van mini kliniekje fungeerde. Toen we eenmaal geinstalleerd waren bleek dat de mensen in de dorpen om ons heen die zouden moeten komen voor de testen, niet goed waren ingelicht. Dus uiteindelijk maar een handvol mensen kunnen testen. Dit gebeurd door een prikje in de vinger en dan 2 druppels bloed op een stripje en dan na even wachten is te zien of het positief of negatief is. Ik heb deze keer alleen maar gekeken. Maar volgende keer (13 maart) dan mag ik zelf testen afnemen.

De dagen in de kliniek zijn korter als die in het weeshuis. Zo rond 1 uur ben je eigenlijk wel klaar, zijn de patienten op :-). Dus de middagen heb ik voor mezelf. Donderdagmiddag ben ik door timboni gelopen en wat winkeltjes bekeken en toen terug gelopen naar het hotel.

Donderdag zou mama susan mij ook bellen als ze in het weeshuis was, zodat ik haar kon ontmoeten en zou praten over het verdelen van mijn tijd. Dat heeft ze niet gedaan. Ik heb uiteindelijk vrijdag pas contact gehad met paul (de manager) en maandag afgesproken om elkaar te ontmoeten.

Vrijdagochtend ben ik weer naar gede geweest en weer geholpen met wat wonden verbinden. En ook af en toe wat kinderen in de houdgreep moeten nemen voor een prik of een wond die verbonden moest worden. Sommige geven geen kik als je een behoorlijk lelijke wond verbind en de ander begint al te gillen als ze moeten gaan liggen om hun wond te verbinden.

De verpleegkundige hier is zo goed als hetzelfde als een arts. Ze doet alle handelingen zelf, en ook veel meer handelingen dan een verpleegkundige in nederland. Ze zijn ook heel alround. Het ene moment zijn ze bezig met wonden verzorgen en het volgende moment leiden ze een hele bevalling. Ook heb ik een verpleegkundige vrijdag een implanon staafje (anti conceptie staafje in de arm) zien verwijderen. De materialen kwa naalden is hier ook heel basic. Een groene naald, die normaal gesproken word gebruikt voor prikken in de spieren, word rustig ook gebruikt om verdovingen onder de huid aan te brengen of in een bloedvat medicatie toe te dienen (wat de verpleegkundige ook doen).

Al met al weer een bijzondere werkweek. Vandaag samen met josje (de andere vrijwilliger) naar het strand geweest de hele dag. Eind van de middag nog wat leuke dingetjes gekocht en vanavond lekker uit eten. Wel weer een beetje verbrand in mijn gezicht en borst, maar niet zo erg als vorige keer. Dus morgen misschien maar niet de hele dag naar het strand, of alleen maar in de schaduw liggen.

Dat was het weer! Tot volgende week.