Week 1 in kenia

Dag 1

Aangekomen in Nairbobi na een slechte nacht slapen in het vliegtuig was het stressen. Het was heel erg druk op het vliegveld. Gelijk gevraagd waar ik heen moest om naar de vlucht van nairobi naar mombasa te kunnen halen. Dit bleek aan de overkant van de straat te zijn. Dus mijn koffers opgehaald en naar de overkant gelopen. Daar kwam ik 2 heren tegen die me de weg wisten te vertellen en het karretje waar mijn koffers op stonden gingen duwen. Ik dacht, ow....dat is aardig van ze. Maar eenmaal aan de overkant wilde ze geld van me. Heb ze dus maar alletwee een euro gegeven, maar dus een lesje geleerd. Niet zomaar hulp accepteren, want dan willen ze geld van me.

Eenmaal weer in het gebouw was het daar ook heel erg druk. Ik dacht, ik ga het nooit halen om mijn vlucht te halen zo (moest nog door de douane heen). Eenmaal mijn koffers ingeleverd op weg naar de Douane. De vrouw bij de informatiebalie zei dat ik, omdat ik al een visa had en ook het formulier wat ik moest invullen (soort van visa formulier, maar dan minder vragen), dat ik gelijk door kon lopen naar de snelle rij. Eenmaal in de rij duurde het heel lang en het leek niet te bewegen. Een paar keer gevraagd aan het personeel wat langs liep of ik het wel zou halen. En ze zeiden, ja..komt allemaal goed. Toch maar even later zo brutaal geweest om met mijn handbagage langs de rij te lopen (deden veel mensen al voor mij) en te vragen of ik eerst mocht omdat ik een vlucht te halen had. De mevrouw van de douane was zo vriendelijk om mij te helpen dus ik kon toen op tijd mijn vlucht halen.

Eenmaal in mombasa mijn koffers weer gehaald. En toen op zoek naar Everlyne van kenya xperience. Buiten stonden heeel veel mensen te wachten, sommige met bordjes van organisaties of met namen, sommige taxi chaufeurs. Na even rond kijken vond ik Everlyne en we gingen met de taxi naar Kilifi. Een rit van 1,5 uur. Tijd om rond te kijken...

Veel bijzondere dingen gezien onderweg. Dingen die je niet gewend bent. Andere gebouwen, vreemde mensen en vreemde voorwerpen. Sommige liepen met karren vol met spullen en trokken deze met de hand voort. Veel afval ook langs de wegen. Verschillende geuren kropen in mijn neus. Van heerlijke etensgeuren, wierrook achtige luchtjes tot vieze afvalgeuren. Het duurde niet lang voor ik in slaap viel in de auto omdat ik zo moe was van de reis.

Eenmaal in Kilifi aangekomen kreeg ik daar een kamer in het hotel, wat geregeld was voor mij, aangewezen. Samen met een van de mensen van het hotel mijn klamboe opgehangen, zodat ik zeker zou weten dat ik veilig kon slapen.
Na een korte rustpauze van een uurtje sprak ik weer af met everyne. Zei liet me de stad zien en we kochten daar ook een simkaart. Dit is goedkoper dan je bundel in nederland aanhouden. Ook nog even het strand gezien. Daarna weer terug naar het hotel om een paar uurtjes te rusten. 's avonds mijn eerste avondmaal in kenia. Heel europees maar wel een klein beetje anders als in nl een hamburger met patat gegeten.

Rond half 9 weer terug in de kamer. Voor ik het middagdutje ging doen kwam ik er achter dat ik geen water had op mijn kamer, dus toen ik terug kwam van het eten moest ik van kamer wisselen. Daarna kon ik eindelijk douchen. Helaas hebben ze alleen koud water, dus het was een snelle koude douche (gelukkig niet zo koud als in nederland, maar wel even wennen). Rond 10 uur lag ik in bed, moe maar voldaan van de bijzondere eerste dag ging ik lekker slapen, onder mijn klamboe ingesprayd met een zootje deet (om me zo goed mogelijk te beschermen tegen die stomme malaria muggen).

Dag 2:


Rond 8 uur ging mijn wekker. Heerlijk geslapen, maar dat kon ook niet anders..omdat ik zo moe was. Voor het eerst ontbijt in kenia. Altijd maar afwachten wat je krijgt. Ik kreeg thee, maar dit bleek thee met melk te zijn. Toen maar gevraagd of ik ook thee zonder melk kon krijgen. Dat kon gelukkig en even later kwam ook het ontbijt. Tot mijn grote verassing waren het 2 witte boterhammen en een ei. Daarbij ook geserveerd waren 2 worstjes. Normaal gesproken ben ik niet zo van de worst, maar deze waren wel lekker.

Met een volle buik kon ik dag 2 beginnen. Vandaag stond mij m'n introductie in taal en cultuur te wachten. Everlyne pikte op bij het hotel en we liepen vervolgens naar hun kantoortje. Daar aangekomen hard aan de slag gegaan met de taal. Een hoop geleerd, ook wel opgeschreven..want ik weet het nog niet allemaal uit m'n hoofd. Leren groeten, leren vragen, leren tellen, het vervoer leren kennen en aantal locale voedselsoorten leren kennen (zo heb je chipati, een soort van pannenkoek/tortilla).

Rond 2 uur begon mijn maag wel een beetje te rammelen en zijn we gaan lunchen. Gelijk een locaal product geprobeerd nadat mij tijdens de les was verteld wat het was (een soort zoetig broodje). Deze broodjes (mahamri) gecombineerd met een omelet. Zeer smaakvol en een verbaase everlyne dat ik aan die 2 broodjes en een omelet genoeg had.

Rond 3 uur weer terug in kantoor en verder met de cultuur introductie. Er zijn veel soorten stammen in kenia en ook daarom een aantal dialecten. De bekendste stam en veel te zien in de kuststreek zijn de Masai. De meeste mensen zijn of chriselijk of moslims. Ook een aantal do's en don'ts geleerd op kledinggebied. Die wist ik al een beetje gelukkig, daar had ik dus rekening mee gehouden met inpakken van m'n koffers.

Rond 5 uur waren we klaar met de taal en cultuur introductie. Mijn hoofd liep over en ik voelde een flinke hoofdpijn opkomen. Dus eenmaal in het hotel paracetamol ingenomen. Rond 6 uur zou cocky (het hoofd, nederlandse, van kenya xperience) langs komen en zouden we samen ergens wat gaan eten.

Mijn tweede avondmaal in Kenia. Met een beetje angst voor het locale voedsel gegaan. Chipati (die pannekoekjes) met een soort van tomatensoep/saus met aardappel en groente/kruiden en vlees erbij geserveerd. Ook een beetje ugali geprobeerd (veel gegeten product in kenia, een mengsel van maismeel en water)...smaak van mais een beetje, maar verder heel smaakloos..maar het was niet vies.

Rond 20:00 uur weer terug in de kamer, ook weer total loss en moe van de hele dag “leren”.

Dag 3

Na een wat mindere nacht ging de wekker om 8 uur weer. Ik heb een beetje last van mijn buik gehad, ik denk door het eten van dag 2. Mijn buik moet denk ik even wennen aan het eten.

Na een ontbijt van 2 witte boterhammen, een ei, 2 worstjes, samosa (soort hapje gevuld met vlees en groente..raar voor ontbijt, maar ja..het was goed te eten) en thee, ben ik mijn spullen gaan pakken om me klaar te maken voor vertrek naar Watamu. Rond half 10 kwamen everyne en cocky. Cocky kwam gedag zeggen, want die zou niet mee gaan naar Watamu. Everyne ging met me mee naar Watamu.

Met de taxi reden we eerst naar het weeshuis (god our father children's home). Daar aangekomen kreeg maakte ik kennis met paul, een soort van manager van de vrijwilligers..dus als ik iets nodig had of iets wilde doen dan kon ik het aan hem vragen. Ik kreeg een rondleiding over het terrein. Op dit moment zijn er 120 kinderen die in het weeshuis verblijven. Van peuter tot schoolgaande kinderen. De schoolgaande kinderen heb ik dus niet gezien, want die gaan naar school tot 3 uur in de middag. Er is ook 1 baby van 9 maanden oud. Maar hij heeft een hartafwijking, dus hij leek meer op een baby van 3/4 maanden oud denk ik. De kinderen groette mij enthausiast.

Na de rondleiding zijn we weer op pad gegaan. Ik was er gister achter gekomen dat het weeshuis ongeveer in dezelfde plaats zit als het hotel. Het is alleen niet op loopafstand, maar dichterbij dan ik dacht...dus een meevaller. Even later kwamen we aan in het hotel waar ik de komende 2,5 maand zal verblijven. Tot nu toe nog geen andere vrijwilligers die in het hotel verblijven.

Toen ik mijn koffers in de kamer had gezet liepen we naar een ander project waar op dat moment een ander nederlands meisje die ook via kenya xperience daar was. Kennis gemaakt en nummers uitgewisseld.

Daarna zijn we weer op pad gegaan en heeft everlyne me laten zien waar de supermarkt is en het internetcafe. Ook geld gepind bij de bank om het hotel voor een deel al te kunnen betalen. De manager van het hotel was net terug gekomen uit nairobi, dus die heb ik nog niet gezien.

Rond half 2 ging everlyne ook weer terug naar kilifi. Dus ik ben nu helemaal op mezelf aangewezen. Best wel spannend. Ik ging terug naar het hotel om even te rusten. Ik heb maar weer even hulp gevraagd met het ophangen van mijn klamboe..want nu moest ik hem weer anders bevestigen als in het andere hotel. Een van de medewerkers van het hotel die hielp mij met het ophangen en daarna kon ik rustig even slapen. Rond half 3 ging ik weer op pad om even een bezoek te brengen aan het internetcafe. Ik hoopte dat het niet te duur zou zijn..en dat was zeker niet zo! Ik heb daar tot ongeveer 4 uur gezeten en was 124 shilling kwijt, dat is ongeveer 1,24..dus echt goedkoop! Het is ook mogelijk om met mijn eigen laptop heen te gaan, dus dat komt later.

Daarna ben ik boodschappen gaan doen. Wat te eten, wat te eten. Uiteindelijk gekozen voor pasta met tomatensaus en groente. Pasta en tomatensaus en wat voor ontbijt gekocht en drinken. Dat moet ik niet te vaak doen dat europese eten, want deze boodschappen hebben me 20 euro gekost....2000 shilling dus. De groente daarintegen waren weer spotgoedkoop. Voor 1 aubergine, 1 ui en een bolletje knoflook was ik totaal 55 shilling kwijt (55 cent dus).

Eenmaal weer aangekomen in het hotel de boodschappen opgeruimd in de keuken (gedeelde keuken, maar ik ben volgens mij de enige die hem gebruikt..dus had eerder vandaag al de koelkast aan gezet). Ook even mijn koffer uitgepakt en de kleren in de kast gelegd, zodat ik niet 2,5 maand uit mijn koffer hoef te leven.

Even kennis gemaakt met de mensen die een verdieping lager sliepen. Het was een man die uit mombasa komt en hier op vakantie is en zijn vriendin die uit duitsland komt (die heeft hem 4 jaar geleden leren kennen). Even een praatje mee gemaakt en daarna gaan koken. Ik was blij dat ik even kennis had gemaakt, want ik moest gelijk wat lenen...want ik was olie vergeten te halen om m'n eten in klaar te maken.

Na een lekker maaltje, waar ik nog een keer van kan eten heb ik even m'n pannen en bord en bestek afgewassen. Weer een koude douche genomen, het begint al te wennen.

Morgen voor het eerst alleen te reizen met de matatu (de locale bus, een mini bus voor 14 personen). Deze bus heeft geen vaste tijden, dus maar even op tijd vertrekken dat ik wel op tijd kom voor mijn eerste “werk”dag. Werken van 9 uur in de ochtend en dan ben ik klaar om 3 uur in de middag.
Week 1 weeshuis

De eerste dag was ik wat vroeg, maar beter te vroeg dan te laat. Ik kon helpen met dwijlen van de vloeren en daarna even gekeken bij de kleinste baby. Hij wil niet eten, en ze moeten hem dwingen/vasthouden om te eten..best zielig.

Later weer gevraagd of ik nog wat anders kon doen en ze brachten me toen naar het gedeelte waar de gehandicapte kinderen zitten. Ik had het idee dat ze niet zo goed wisten wat ze met me aanmoesten, want er werd een koffer ergens vandaan gehaald en er werd gevraagd of ik de inhoud wilde opvouwen en sorteren. Daarna zo ongeveer de rest van de dag ook kleren gevouwen.

Dag 2 was ook erg vreemd. Weer veel huishoudelijke klussen. Maar best vreemde klussen. Het wassen van wat schoenen van kinderen en stoeltjes van de kinderen. Toen ook weer veel kleren gevouwen. Aan het eind van de middag maar even naar de manager gegaan om te vragen of hij al een programma voor mij had en of het mogelijk was dat ik wat meer tijd met de kinderen kon doorbrengen. Want huishouden hoort en ook wel bij, maar ik ben er tenslotten ook meer voor de kinderen. Hij had nog geen programma, maar zou proberen deze zo snel mogelijk klaar te hebben.

Dag 3 verliep wat beter. Wat meer tijd door kunnen brengen met de kinderen. Met ze spelen en ook later ze verzorgen. Wassen en omkleden voor hun middagdutje. Ze dragen bijna allemaal nog luiers (kinderen van jaar of 4)...dus misschien iets om voor een later moment nog aan te pakken.

Dag 4 begon rustig, geholpen met de verzorging en het eten geven van de kleinste baby (inocent moses heet ie trouwens). En later even nog gesproken met de manager. Hij had nog geen programma af, maar we hebben wel samen wat besproken wat ik nou precies wil doen. We hebben een aantal goeie dingen besproken. Zo is het dat er vaak kinderen naar de kliniek in de buurt moeten, vanwege hun HIV. Ik heb besproken dat ik dan steeds mee ga. Deze donderdag gingen we naar de kliniek omdat baby inocent ziek is. Hij heeft denk ik een longontsteking, hij is veel aan het hoesten en had op dag 2 op een bepaald moment een temperatuur van 40 graden!
Dag 4 ben ik dus de rest van de middag mee geweest naar de kliniek. Duurde wel allemaal erg lang, je hebt niet echt een vaste afspraak/tijd met de dokter heb ik het idee.

Ik kon niet alles verstaan van de dokter en de dietiste waar we ook nog geweest zijn. Maar wat ik er van begrepen heb denken ze dat ie HIV heeft en daarom steeds zo ziek is. Ook het eetprobleem besproken. Zoals ik al dacht is ie behoorlijk ondervoed, zo ondervoed zelfs dat zijn spieren al aangetast worden. We kregen wat uitleg over wat hij moet eten en later werd er ook bloed afgenomen bij hem. Blijkt dus dat ze niet echt speciaal voor kleine baby's naalden hebben, dus er werd geprikt met het meeste dunne naaldje wat ze hadden. Niet echt zoals het hoort allemaal, maar ja..zo gaat dat denk ik eenmaal in kenia.

Dag 5 begon goed. Ik kon wat spelen met de kinderen die aanwezig waren. Ook heb ik geholpen met het maken van chapatti (jammer genoeg was het mengsel/deeg al klaar, maar dat zie ik vast een andere keer nog hoe dat gemaakt word). Ik heb geholpen met het uitrollen van het deeg en in porties verdelen. Ze worden dan nadat ze uitgerold zijn als een soort tortilla's gebakken in de pan.
Daarna werd ik gevraagd om ergens anders te assisteren. Ze hebben veel rollen met stof gedoneerd gekregen. En deze werden gebruikt om nieuwe lakens voor de bedden en nieuwe gordijnen. Geholpen met het op maat knippen van de stukken stof. Eerst samen met het personeel en later alleen met een van de oudere kinderen die aanwezig waren. Erg vermoeiend, en wat later klaar, maar ze waren erg blij met mijn hulp. Ook nog even de persoon ontmoet die de stoffen had gedoneerd. Een vrouw uit engeland die eerder vrijwilliger is geweest.

Dat was dus week 1. Ben al helemaal gewend om met de matatu te reizen. En helemaal niet duur, maar 30 shilling per keer van/naar het weeshuis. Je wordt dan niet direct voor het weeshuis afgezet, maar je moet nog even een stukje lopen. Maar dat begint ook al te wennen (elke dag 600 meter heen en 600 meter terug).

Het weekend is al weer bijna voorbij. Gisteren (zaterdag) naar Malinidi geweest, een plaatstje wat verderop en daar wat rondgelopen en gekeken in de “winkeltjes”. Vandaag (zondag) als het weer het toe laat misschien maar even een kijkje nemen op het strand van Watamu. Het lijkt er tot nu op dat het weer het niet toelaat. Het is vandaag erg bewolkt.

Nou...dat was dus de eerste week van mijn verblijf in kenia. Tot het volgende verslag.